Mijn kind is depressief
                 
                Ook bij kinderen komen depressies en suïcidepogingen voor. 
                Voor gezinsleden is dit vaak zeer belastend. 
                Gezinsleden kunnen uitgeput raken door de zorg voor het depressieve kind en bovendien zelf ook psychische klachten ervaren. 
                Over het algemeen functioneert een gezin met een depressief kind minder goed. 
                De communicatie en de rolverdeling tussen ouder en kind staan onder druk (Lemmens et al., 2016).
                
                
             
            
                Wat kun je doen?
                 
                Hoe gek het ook klinkt, het is uitermate belangrijk om in de eerste plaats goed voor jezelf te zorgen. 
                Je kind heeft namelijk niet veel aan een instabiele ouder. 
                Dat neemt niet weg dat het als ouder erg zwaar is om je kind in een depressieve toestand te zien of een suïcide (poging) mee te maken. 
                Juist in dit soort situaties is het eenvoudig om jezelf te verliezen, zoek daarom tijdig hulp en praat vooral ook over je eigen gevoelens. 
                Je huisarts of een goede vriend kan je hier bij helpen, maar je mag ook contact met ons opnemen.
                
                
                Bied een luisterend oor, zonder te oordelen. 
                Het is belangrijk om te beseffen dat je als ouder de depressie van je kind niet kunt wegnemen, ook al zou je dit nog zo graag willen. 
                
                
                Het is belangrijk dat je kind zich bij jou veilig en gehoord voelt. 
                Dit kun je bereiken door tegen je kind te zeggen dat hij/zij er mag zijn en simpelweg te luisteren. 
                Anderzijds is het een goed idee om je kind te vertellen dat het goed komt en dat hij/zij op dit moment niet hoeft te presteren. 
                
                Wees positief tegenover je kind en wees vooral niet kritisch of bestraffend. 
                Straf of afkeuring werkt veelal averechts. 
                Ook al is je kind niet te motiveren en alleen maar boos of verdrietig, blijf je kind vertellen dat hij/zij er mag zijn.
                
                
             
            
                Omgaan met wanhoop
                 
                Wanneer het slecht gaat met je kind roept dit sterke emoties op bij jouw als ouder. 
                Nadenken en keuzes maken wordt lastig, je schakelt over op een soort overlevingsmodus.
                Dit is volstrekt normaal, je wilt nu eenmaal het beste voor je kind en het is hartverscheurend om je kind depressief te zien.
                Toch hoort een periode van depressiviteit vaak ook bij het opgroeien en volwassen worden.
                Besef je hierbij dat een depressie in de meeste gevallen vanzelf weer voorbij gaat.
                Het kan soms lang duren, maar uiteindelijk leert je kind om zelfstandig zijn of haar problemen op te lossen en om te gaan met depressieve gevoelens.
                
                Voor jou als ouder ontstaat een moeilijke situatie waarin je je kind een stukje moet loslaten, terwijl je emoties zeggen dat je je kind moet beschermen.
                Hierbij is 'er zijn' het enige dat je kunt doen voor je kind. 
                Luister naar hem/haar, probeer niet te oordelen en vooral ook geen oplossingen te verzinnen.
                Wel kun je je kind aanmoedigen om hulp te zoeken, een eerste stap hierbij is een gesprek met de huisarts.
                Als ouder kun je meegaan naar dit soort gesprekken, maar overleg dit altijd met je kind.
                Indien hij of zij alleen wil gaan is het vaak het beste om dit zo te laten en je niet op te dringen.